Live Science’ın aktardığı çalışmaya göre Çin’in “iklimle mücadele” amacıyla başlattığı büyük projeler, ülkenin ekolojik dengesinde beklenmedik sonuçlara yol açtı. Çin’in en kapsamlı projesi olan “Büyük Yeşil Duvar”, 1978’de ülkenin kuzeyindeki çöl ilerlemesini durdurmak için başlatılmıştı. Bu ve benzeri projeler sayesinde Çin’in ormanlık alan oranı 1949’da yüzde 10 iken bugün yüzde 25’in üzerine çıktı. Yeni ağaçlandırılan alanların büyüklüğü neredeyse Cezayir’in yüzölçümüyle eşit.
Yapılan son araştırmalara göre bilim insanları ağaçların yalnızca toprağı tutmadığını, aynı zamanda çok yoğun miktarda su tükettiğini tespit etti. Derin köklere sahip bu tür ormanlar, yer altındaki suyu çekiyor ve bu su yapraklar aracılığıyla atmosferde buharlaşıyor.
Ağaçlandırmanın dev boyutlara ulaşmasıyla birlikte bu süreç öylesine hızlandı ki topraklardaki su tutma kapasitesi bölgesel ölçekte azalmaya başladı.
CİDDİ SU KAYBI TESPİT EDİLDİ
2001-2020 yılları arasındaki verileri inceleyen bilim insanları, Çin’in Doğu Muson Bölgesi ve Kuzeybatı Kurak Bölgesi olmak üzere iki büyük bölgesinde ciddi su kaybı tespit etti. Bu iki bölge, Çin’in toplam yüzölçümünün yüzde 74’ünü oluşturuyor ve her ikisinde de kullanılabilir tatlı su miktarı azaldı.
SU GERİ DÖNMÜYOR
Araştırma, buharlaşan suyun aynı bölgeye yağmur olarak geri dönmesi gerektiği düşüncesini de boşa çıkardı. Rüzgarlar bu nemi 7.000 kilometreye kadar taşıyabiliyor. Sonuç olarak da Tibet Platosu su açısından zenginleşti, nüfusun büyük bölümünün yaşadığı tarım bölgeleri ciddi su kıtlığına sürüklendi.
